سلام به همگی

این دو هفته که حقیر بعد از برگشتن از راهیان نور نبودم ؛ یه تصادفی برای بنده پیش اومد که نمیخواستم اینجا بنویسم اما با توجه به نزدیک شدن ایام فاطمیه ی دوم شاید گفتنش خالی از لطف هم نباشه و بی ربط هم نیست:::...

دقیقا روزی که از سفر راهیان نور برگشتم میخواستم برم برای خونه خرید کنم چون هیچی توی خونمون نداشتیم.

بنده همیشه با موتور عزیزم بیرون میرم اون روز هم مثل همیشه با موتورم رفتم خرید ؛ پشت چراغ قرمز چهار راه پارک وی ترمز کردم و بعد از حدود ۳۰ثانیه یه صدای ممتدی شنیدم حتی فرصت نکردم پشت سرم رو نگاه کنم و بومب یه تاکسی ون از پشت با سرعت به من زد و 150-100متر مارو جلو فرستاد یعنی وسط چهار راه شلوغی که صد ها ماشین در حال عبور بودن از موتور که جدا شدم سینه ام خورد به سپر جلوی یه پیکان که با سرعت در حال عبور بود و دنده هام سینه ام خرد شد.

موتور نازنین ام که رنگ آفتاب رو ندیده بود زیر چرخ های ون له شد.گواهی نامه هم که نداشتم بیمه قبول نکردن

 و همه فهمیدن که من تصادف کردم البته به جز خواجه حافظ شیرازی

زیاد پر حرفی نکنم و سرتون رو درد نیارم...

خودم که ۴شبانه روز روی تخت بیمارستان خوابیدم و موتور نازنینم هم که دو و نیم ملیون تومن خریده بودمش له شد؛هنوز هم نرفتم درستش کنم و عشق ام که هیاته هم فعلا نمیتونم برم همه ی بدنم خونی شد بقیه ی بدنم هم کبود شد که تا حالا هم خوب نشده و لباس عیدم هم که...

و اما اصل کلام:::...

دنده های بنده که شکست پزشک ها ازم پرسیدن چند  سالته؟؟؟گفتم: مثلا ۹۱سال گفت پس باید۹۱روز درد رو تحمل کنی یعنی به اندازه هر سال زندگی ات یه روز و بعد از ۹۱روز خوب میشی.)

همه ی حرف من اینجاست که به خاطرش این خاطره رو تعریف کردم:

حالا که اینطوری هست حضرت زهرا باید ۱۸روزه بهبود می یافتند اما حیف که فقط سینه نبود سلمان فارسی به امیرالمومنین عرضه داشت که حضرت زهرا به من فرمود :(هر مصیبتی که سرم آمد از آن میخ گداخته ی در بود)

لــــعــن الــلــه قــاتــلــی یـــا  فاطــمــه الــــزهـــرا